"Allāhu akbar, Allāhu akbar, Allāhu akbar; subḥāna –lladhī sakhkhara lanā hādhā, wamā kunnā lahū muqrinīn, wa-innā ilā rabbinā la-munqalibūn; Allāhumma innā nas'aluka fī safarinā hādha lbirra wa ttaqwā wa mina l`amali mā tarḍā; Allāhumma hawwin `alaynā safaranā hādhā, wa-ṭwi `annā bu`dah; Allāhumma anta –ṣṣāhibu fi –ssafar, wa-lkhalīfatu fi –l'ahli; Allāhumma innī a`ūdhu bika min wa`thā'i –ssafar, wa ka'ābati –lmanḍ̆ar, wa sū'i –lmunqalabi fi –lmāli wa-l'ahli. (Si Allāh ay pinakadakila, si Allāh ay pinakadakila, si Allāh ay pinakadakila. Kaluwalhatian sa Kanya na nagpasunud-sunuran para sa atin nito at tayo rito ay hindi sana makakakaya. Tunay na kami sa Panginoon namin ay talagang magbabalik. O Allāh, tunay na kami ay humihiling sa Iyo sa paglalakbay naming ito ng kabutihan, pangingilag sa pagkakasala, at gawang ikalulugod Mo. O Allāh, pagaanin Mo sa amin ang paglalakbay naming ito at paiksiin Mo para sa amin ang layo nito. O Allāh, Ikaw ang kasama sa paglalakbay at ang pinag-iwanan sa mag-anak. O Allāh, tunay na ako ay nagpapakupkop sa Iyo laban sa hirap ng paglalakbay, laban sa panglaw ng tanawin, laban sa kasaklapan ng madadatnan sa ari-arian at mag-anak.)"
Kapag pauwi na, muling magsasabi ng mga panalanging ito at magdagdag ng sumusunod:
"Āyibūna, tā'ibūna, `ābidūna, li-rabbinā ḥāmidūn. ([Tayo ay] mga umuuwi, na mga nagbabalik-loob, na mga sumasamba, na sa Panginoon natin ay mga nagpupuri.) Nagsalaysay nito si Imām Muslim.