නබි (සල්ලල්ලාහු අලයිහි වසල්ලම්) තුමාණන් තම සමාජය හැර ගියේ සුදෝවන් සුදු, පැහැදිලි මාර්ගකය. එහි රාත්රිය, දවල් මෙන් වේ. විනාශයට පත් වූ කෙනෙකු හැර අන් කිසිවෙකු එයින් බැහැර වන්නේ නැත. යම් යහපතක් ඇත්තේද ඒ ගැන සමාජයට කියා දුන්නේය. යම් අයහපතක් ඇත්තේද ඒ ගැන සමාජයට අනතුරු ඇඟව්වේය.
