ج ـ واجب در نعمت: بیان شكر آن با حمد و ثناى الله متعال توسط زبان، و اين كه او تنها صاحب فضل این نعمت هاست، و از اين نعمت ها در راه رضاى الله متعال استفاده شود نه در معصیت و نافرمانی او.