ج-1- ترک گناه.

2- پشیمانی از آنچه گذشت.

3- عزم به عدم بازگشت به آن.

4- برگرداندن حقوق و مظالم به اهل آن.

الله متعال می فرماید: ﴿وَٱلَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَـاحِشَةً أَو ظَلَمُوا أَنفُسَهُم ذَكَرُوا ٱللَّهَ فَٱستَغفَرُوا لِذُنُوبِهِم وَمَن يَغفِرُ ٱلذُّنُوبَ إِلَّا ٱللَّهُ وَلَم يصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُم يَعلَمُونَ 135﴾

و آنان كه چون كار زشتى كنند يا بر خود ستم روا دارند الله را به ياد مى ‏آورند و براى گناهانشان آمرزش مى‏ خواهند و چه كسى جز الله گناهان را مى ‏آمرزد و بر آنچه مرتكب شده‏ اند با آنكه مى‏ دانند [كه گناه است] پافشارى نمى كنند (۱۳۵) [سورة آل عمران: ١٣٥].