ج – «الله أكبر، الله أكبر، الله أكبر ﴿سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ 13 وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ 14﴾، اللهم إنا نسألك في سفرنا هذا البر والتقوى ومن العمل ما ترضى، اللهم هون علينا سفرنا هذا، واطو عنا بعده، اللهم أنت الصاحب في السفر، والخليفة في الأهل، اللهم إني أعوذ بك من وعثاء السفر، وكآبة المنظر، وسوء المنقلب، في المال والأهل»
«الله بزرگ است، الله بزرگ است، الله بزرگ است) پاک است كسى كه اين را براى ما رام كرد و[گرنه] ما را توانمندی [رام ساختن] آنها نبود (۱۳) و به راستى كه ما به سوى پروردگارمان بازخواهيم گشت (،الهی در این سفر مان از تو نیکی و تقوا و عملی که تو از آن راضی باشد می خواهیم، الهی سختی های سفر را برای ما آسان نما، و دوری آن را از ما برچین، الهی تو همنشین در سفری، و خلیفه در خانواده هستی، الهی به تو پناه می بریم از مشقت سفر و منظرۀ بد و تغییر ناپسند در مال و خانواده.
و هرگاه برگشت همین دعا را تکرار نموده، و اضافه می نماید:
«ما درحالی باز می گرديم که توبه کنندگان، عبادت گزاران و ستايش گران پروردگارمان هستيم». روایت مسلم.
