ج-1- آیت کرسی را تلاوت می کنم: ﴿اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ 255﴾
الله است كه معبودى جز او نيست زنده و برپا دارنده است نه خوابى سبك او را فرو مى گيرد و نه خواب گران. آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن اوست. كيست آن كس كه جز به اذن او در پيشگاهش شفاعت كند. آنچه در پيش روى آنان و آنچه در پشت سرشان است مى داند و به چيزى از علم او جز به آنچه بخواهد احاطه نمى يابند كرسى او آسمانها و زمين را در بر گرفته و نگهدارى آنها بر او دشوار نيست و اوست والاى بزرگ (۲۵۵) [سوره بقره: 255. 2- و می خوانم: بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
بنام الله بخشاینده و مهربان ﴿قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ 1
بگو اوست الله يگانه (۱) اللَّهُ الصَّمَدُ 2
الله بی نیاز (۲) لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ 3
نزاده و زاده نشده است (۳) وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ 4﴾
و هيچ كس او را همتا نيست (۴) سه مرتبه بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
بنام الله بخشاینده و مهربان ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ 1
بگو پناه مى برم به پروردگار سپيده دم (۱) مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ 2
از شر آنچه آفريده (۲) وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ 3
و از شر تاريكى چون فراگيرد (۳) وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ 4
و از شر دمندگان افسون در گره ها (۴) وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ 5﴾
و از شر [هر] حسود آنگاه كه حسد ورزد (۵) سه مرتبه. بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
بنام الله بخشاینده و مهربان ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ 1
بگو پناه مى برم به پروردگار مردم (۱) مَلِكِ النَّاسِ 2
پادشاه مردم (۲) إِلَهِ النَّاسِ 3
معبود مردم (۳) مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ 4
از شر وسوسه گر پنهان كار(4) الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ 5
آن كس كه در سينه هاى مردم وسوسه مى كند (۵) مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ 6﴾
چه از جن و [چه از] انس (۶) سه مرتبه. 3- «اللهم أنت ربي لا إله إلا أنت، خلقتني وأنا عبدك، وأنا على عهدك ووعدك ما استطعت، أعوذ بك من شر ما صنعت، أبوء لك بنعمتك علي، وأبوء بذنبي، فاغفر لي، فإنه لا يغفر الذنوب إلا أنت».
«الهی تو پروردگار من هستی، معبودی جز تو نیست، تو مرا آفریدی و من بندۀ تو هستم، و تا می توانم به عهد و وعدۀ تو پایبندم، از شر چیزی که انجام داده ام به تو پناه می برم، نعمت تو را بر من اعتراف نموده، و به گناهم نیز اعتراف می‌کنم، پس مرا ببخش که جز تو بخشایندۀ گناهان نیست». به روایت بخاری.
