ج- چگونگی نماز خواندن:

1- با تمام بدن رو به قبله باشد، بدون میلان و نگاه کردن.

2 - سپس نمازی را که می خواهد ادا نماید در دل نیت نموده بدون اینکه به زبان بیاورد.

3 - سپس تکبیر تحریمه را بجا میاورد و می گوید: (الله اکبر) و هنگام گفتن تکبیر، دستان خود را به برابری شانه هایش بلند می کند.

4- سپس كف دست راست را بر پشت كف دست چپ بالای سینه می گذارد.

5- سپس آغاز می کند و می گوید: «الهی مرا از گناهانم دور کن چنانکه مشرق را از مغرب دور کردی، الهی مرا از گناهانم پاک کن چنانکه جامۀ سفیدی از پلیدی پاک می شود، الهی مرا از گناهانم با آب و برف و ژاله بشوی».

و یا می گوید: «سبحانك اللهم وبحمدك، وتبارك اسمك، وتَعَالَىٰ جدك، ولا إله غيرك».

«الهی تو منزهی و ستایش تراست، و نامت مبارک، و جایگاهت بلند است، و معبودی (برحق)جز تو نیست».

6 - سپس پناه می برد و می گوید: أعوذ بالله من الشيطان الرجيم».

«به الله پناه می برم از شیطان رانده شده». 7- سپس بسمله را خوانده و فاتحه را تلاوت می کند و می گوید: ﴿بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 1

بنام الله بخشاینده و مهربان الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ 2

ستایش الله را که پروردگار جهانیان است. الرَّحْمـنِ الرَّحِيمِ 3

الله که بخشنده و مهربان است. مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ

مالک (و پادشاه) روز جزاست. 4 إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ 5

(پروردگارا) تنها تو را می‌پرستیم، و تنها از تو یاری می‌جوییم. اهدِنَــــا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ 6

تو ما را به راه راست هدایت فرما. صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَلاَ الضَّالِّينَ 7﴾

راه آنانی که به آنها انعام فرمودی، نه راه کسانی که بر آنها خشم فرمودی (قوم یهود) و نه گمراهان (چون اغلب نصاری). [سورة الفاتحة:1-7].

سپس می گوید: (آمین) یعنی: الهی اجابت کن.

8 - سپس تا حد توان از قرآن تلاوت می کند و تلاوت نماز صبح را طولانی می کند.

9 - سپس رکوع می کند، یعنی: برای تسبیح الله پشتش را خم می کند و هنگام رکوع تکبیر می گوید و دست ها را به اندازۀ شانه هایش بلند می کند. و سنت این است که: پشتش را هموار نموده، سرش را به طرف خود بگرداند و دستها را روی زانو بگذارد و انگشتان را از هم جدا کند.

10 - در رکوع سه مرتبه می گوید: « سبحان ربي العظيم» و اگر اضافه کند: « سبحانك اللهم وبحمدك، اللهم اغفر لي» بهتر است.

11 - سپس سر خود را از رکوع بلند می کند و می گوید: « سمع الله لمن حمده» سپس دستان خود را به اندازۀ شانه هایش بلند می کند. مقتدی نمی گوید: « سمع الله لمن حمده »، بلکه در عوض آن می گوید: « ربنا ولك الحمد».

12 - سپس پس از بلند شدن از رکوع می‌گوید: ربنا ولك الحمد، ملء السماوات والأرض، وملء ما شئت من شيء بعد».

«پروردگارا، حمد و ستایش از آن تو است، به اندازه پُری آسمان‌ها و زمین و پُری هر چه را تو بخواهی».

13 - سپس سجده اول را بجا می آورد، هنگام رفتن به سجده می‌گوید: «الله اکبر» و بر هفت عضوش سجده می‌کند: پیشانی، بینی، کف دو دست، زانوها، اطراف پاها، و بازوها را از پهلوها دور نگه می دارد، و دستها را روی زمین دراز نکشد، و نوک انگشتانش رو به قبله باشد.

14 - در سجده سه مرتبه می گوید: « سبحان ربي الأعلى».

و اگر اضافه کرد: سبحانك اللهم ربنا وبحمدك، اللهم اغفر لي، بهتر است.

15 - سپس سر خود را از سجده بلند نموده و می گوید: الله اکبر.

16 - سپس بین دو سجده روی پای چپ می نشیند،

پای راستش را ایستاد می کند و دست راست را روی گوشۀ ران راستش که کنار زانویش است می گذارد، و انگشتان کوچک و حلقه را با هم می گیرد و هنگام دعا انگشت اشاره را بالا می آورد و حرکت می دهد،و نوک انگشت شست را با انتهای میانی مانند یک حلقه جفت می کند و دست چپ خود را با انگشتان کشیده روی نوک ران چپ، زیر زانو قرار می دهد.

17 – و بین دو سجده در نشست مي گوید: «رب اغفر لي، وارحمني، واهدني، وارزقني، واجبرني، وعافني».

«پروردگارا مرا ببخش، و هدایتم کن، به من روزی بده، و جبرانم کن،و مرا عافیت ببخش»

18 - سپس سجدۀ دوم را مانند سجدۀ اول در گفتار و عمل انجام می دهد، و هنگام سجده تکبیر می گوید.

19 - سپس از سجده دوم برمی‌خیزد و می‌گوید: «الله اکبر» و رکعت دوم را در گفتار و عمل مانند رکعت اول می‌خواند، جز اینکه در آن دعای استفتاح را نمی خواند.

20 - بعد از پایان رکعت دوم می نشیند و می گوید: «الله اکبر» و همان طور که بین دو سجده می نشیند.

21 – و تشهد را در این قعده می خواند و می گوید: «التحيات لله والصلوات والطيبات، السلام عليك أيها النبي ورحمة الله وبركاته، السلام علينا وعلى عباد الله الصالحين، أشهد أن لا إله إلا الله، وأشهد أن محمداً عبده ورسوله، اللهم صلِّ على محمد وعلى آل محمد، كما صليت على إبراهيم وعلى آل إبراهيم، إنك حميد مجيد، وبارك على محمد وعلى آل محمد، كما باركت على إبراهيم وعلى آل إبراهيم، إنك حميد مجيد.

تمام اوصاف، دعاها و الفاظ نیک از برای الله تعالی است، سلام بر شما ای پیامبر، همچنان رحمت و برکات الله بر شما، سلامتی تو بر ما و بر بنده های صالح باشد، شهادت می دهم که بدون از الله معبودی برحق نیست، و شهادت می دهم که محمد بنده و پیامبر او هست، یا الله! نزول رحمت فرما برمحمد و خاندان محمد به مثل رحمت که بر ابراهیم و بر خاندان او فرموده ای، بی شک تو قابل ستایش و بزرگ هستی، یا الله! نزول برکت فرما برمحمد و خاندان محمد به مثل برکت که بر ابراهیم و بر خاندان او فرموده ای ، بی شک تو قابل ستایش و بزرگ هستی.

»أعوذ بالله من عذاب جهنم، ومن عذاب القبر، ومن فتنة المحيا والممات، ومن فتنة المسيح الدجال».

»به الله پناه می برم از عذاب جهنم، از عذاب قبر، از آزمایش مرگ و زندگی، و از آزمایش مسیح دجال». سپس پروردگارش را به آنچه دوست دارد از خیر دنیا و آخرت فرا می خواند.

22 - سپس سمت راست سلام می کند و می گوید: «السلام علیکم و رحمة الله» و در سمت چپ همچنان.

23 - اگر نماز سه یا چهار رکعتی باشد؛ در پایان تشهد اول توقف می نماید و آن: أشهد أن لا إله إلا الله، وأشهد أن محمداً عبده ورسوله.

گواهی می دهم که معبودی جز الله نیست و گواهی می دهم که محمد بنده و فرستاده اوست.

24 - سپس برمی‌خیزد و می‌گوید: «الله اکبر» و دست‌هایش را به اندازۀ شانه‌هایش بلند می‌کند.

25 - سپس باقيمانده نماز را مانند ركعت دوم می خواند مگر اينكه به خواندن فاتحه اکتفا می کند.

26 - سپس متورک می نشیند؛ و پای راستش را صاف می کند و پای چپ را از زیر پای راست بیرون می آورد و مقعدش را روی زمین می گذارد، و دست هایش را روی ران خود می گذارد، همان گونه که در تشهد اول گذاشته بود.

27 - و در این جلسه تمام تشهد را می خواند.

28 - سپس سمت راست سلام می کند و می گوید: «السلام علیکم و رحمة الله» و نیز در سمت چپ سلام می گوید.