Απαντ.: 1- Απαγγέλλω το Εδάφιο Άγιατ Αλ-Κουρσέι (2:255) (στα αραβικά και όχι τη μετάφραση): { Αλλάχ! Δεν υπάρχει άλλος θεός που αξίζει να λατρεύεται παρά μόνον Αυτός – ο Αλ-Χάι (ο Αιώνια Ζωντανός), ο Αλ-Καϊούμ (Υποστηρικτής και Συντηρητής όλων). Δεν Τον καταβάλλει καμία νύστα, ούτε ένας ύπνος. Σε Αυτόν ανήκουν ό,τι είναι στους ουρανούς και ό,τι είναι στη Γη. Ποιος μπορεί να μεσολαβήσει (για λογαριασμό κάποιου άλλου) ενώπιόν Του, εκτός με την άδειά Του; Γνωρίζει ό,τι ήταν πριν από αυτούς (τα δημιουργήματά Του) και τι θα γίνει μετά από αυτούς, ενώ δεν κατέχουν τίποτα από τη γνώση Του, παρά μόνο αυτό που θέλει. Το Κουρσέι (υποπόδιο) Του εκτείνεται πάνω απ’ τους ουρανούς και τη Γη, και δεν Τον επιβαρύνει η φύλαξη και η συντήρησή τους, και Αυτός είναι ο Αλ-‘Αλέι (Ύψιστος), ο Αλ-‘Αδείμ (Μέγας). } [Σούρατ Αλ-Μπάκαρα 2:255] 2- Και απαγγέλλω: { Στο Όνομα του Αλλάχ, του Αρ-Ραχμάν (Παντελεήμονα), του Αρ-Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνου). } { Πες (ω, Μωχάμμαντ): Αυτός είναι ο Αλλάχ, ο Άχαντ (Ένας, Μοναδικός και Αδιαίρετος). } { Ο Αλλάχ, ο Ασ-Σάμαντ (ο Αυτάρκης, που δεν έχει ανάγκη τίποτε από τα πλάσματα Του, αλλά αυτά έχουν ανάγκη από Αυτόν, και Αυτός ούτε τρώει, ούτε πίνει, ούτε πεθαίνει). } { Δε γέννησε, ούτε γεννήθηκε. } { Και κανένας δεν είναι ίσος ή συγκρίσιμος με Αυτόν.» } Τρεις φορές. { Στο Όνομα του Αλλάχ, του Αρ-Ραχμάν (Παντελεήμονα), του Αρ-Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνου). } { Πες (ω, Μωχάμμαντ): «Αναζητώ καταφύγιο στον Κύριο της Χαραυγής, } { Από το κακό (που προέρχεται) από τα δημιουργήματα που έπλασε, } { Και το κακό της νύχτας με το βαθύ σκοτάδι της όταν διαχέεται (και καλύπτει τα πάντα και ό,τι κακό περιέχει η νύχτα), } { Και το κακό εκείνων (των μαγισσών) που φυσούν στους κόμπους, } { Και το κακό του ζηλόφθονου όταν ματιάζει». } Τρεις φορές. { Στο Όνομα του Αλλάχ, του Αρ-Ραχμάν (Παντελεήμονα), του Αρ-Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνου). } { Πες (ω, Μωχάμμαντ): «Αναζητώ καταφύγιο στον Κύριο των ανθρώπων, } { Τον Βασιλιά των ανθρώπων, } { Το Θεό των ανθρώπων, } { Από το κακό του ύπουλου ψιθυριστή (του διαβόλου, που ψιθυρίζει το κακό στις καρδιές των ανθρώπων), που αποσύρεται (από τον ψίθυρό του, μόλις κάποιος μνημονεύσει τον Αλλάχ), } { Που ψιθυρίζει (το κακό) στα στήθη (στις καρδιές) των ανθρώπων, } { Και από (το κακό που προέρχεται από) τα τζινν και τους ανθρώπους. } Τρεις φορές. 3- «Αλλάχουμα ’Άν-τα Ράμπι, λα ιλάχα ίλλα ’Άν-τα, χαλάκτανι ουά ’άνα ‘άμπντουκ, ουά ’άνα ‘αλά ‘άχντικα ουά ουά‘ντικα μα εστατά‘τ, ’α‘ούδου Μπίκα μιν σάρι μα σανά‘τ, ’αμπού’ου Λάκα μπινι‘μάτικα ‘αλάι, ουά ’αμπού’ου Λάκα μπιδάνμπι, φάγφιρ λι, φα’ίνναχου λα γιάγφιρου Εδ-Δουνούμπα ίλλα ’Άν-τα.» (Ω, Αλλάχ, Εσύ είσαι ο Κύριός μου· δεν υπάρχει άλλος θεός που αξίζει να λατρεύεται παρά μόνον Εσύ. Εσύ με δημιούργησες, και είμαι ο δούλος Σου, και είμαι πιστός στον όρκο μου προς Εσένα (το να μην αποδίδω εταίρους σε Σένα στη λατρεία), και στην Υπόσχεσή Σου προς εμάς (το να ανταμοίβεις τους πιστούς με τον Παράδεισο) με όλη μου την δύναμη. Αναζητώ σε Σένα καταφύγιο από το κακό που διέπραξα. Αναγνωρίζω τις πολλαπλές ευλογίες Σου σε μένα και αναγνωρίζω τις αμαρτίες μου, γι' αυτό συγχώρεσέ με, πράγματι, κανείς δεν συγχωρεί αμαρτίες εκτός από Σένα). [Αφηγήθηκε ο Αλ-Μπουχάρι]